- conticesco
- contĭcesco ( contĭcisco, Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56; Arn. 5 init. ), tĭcŭi, 3, v. inch., to become still, to cease speaking or sounding (class. in prose and poetry).I.Lit.:B.
sed conticiscam: nam audio aperiri foris,
Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56:ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus,
Quint. 2, 15, 28:ad hos casus,
i. e. in such cases, id. 6, 1, 42:conscientiā convictus repente conticuit,
Cic. Cat. 3, 5, 10: consedit ille;conticui,
id. Har. Resp. 4, 7:conticuere omnes,
Verg. A. 2, 1; Ov. M. 6, 293; 10, 430.—To keep silence, not to speak (very rare):II.paulisper alter, alterius conspectu, conticuere,
Liv. 30, 30, 2 Weissenb. ad loc.— Poet. with acc.:tantum nefas conticuit,
Val. Fl. 3, 302.—Transf., of things:III.numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet,
Cic. Phil. 14, 12, 33:nec ulla umquam aetas de tuis laudibus conticescet,
id. Marc. 3, 9: conticuit lyra, * Hor. Ep. 1, 18, 43:tubae,
Mart. 7, 80:conticuere undae,
Ov. M. 5, 574.—Trop., to become still or quiet, come to rest, cease, decline, stop, abate (syn. obmutesco):cum obmutuisset senatus, judicia conticuissent, etc.,
Cic. Pis. 12, 26:ut tum conticisceret illa lamentatio et gemitus urbis,
id. Red. Sen. 7, 17:artes nostrae,
id. Mur. 10, 22; cf.:studium,
id. Brut. 94, 324:litterae forenses et senatoriae,
id. Off. 2, 1, 3:actiones tribuniciae,
Liv. 4, 1, 5:tumultus,
id. 2, 55, 10; 22, 55, 8:furor,
id. 2, 29, 11.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.