conticesco

conticesco
contĭcesco ( contĭcisco, Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56; Arn. 5 init. ), tĭcŭi, 3, v. inch., to become still, to cease speaking or sounding (class. in prose and poetry).
I.
Lit.:

sed conticiscam: nam audio aperiri foris,

Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56:

ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus,

Quint. 2, 15, 28:

ad hos casus,

i. e. in such cases, id. 6, 1, 42:

conscientiā convictus repente conticuit,

Cic. Cat. 3, 5, 10: consedit ille;

conticui,

id. Har. Resp. 4, 7:

conticuere omnes,

Verg. A. 2, 1; Ov. M. 6, 293; 10, 430.—
B.
To keep silence, not to speak (very rare):

paulisper alter, alterius conspectu, conticuere,

Liv. 30, 30, 2 Weissenb. ad loc.— Poet. with acc.:

tantum nefas conticuit,

Val. Fl. 3, 302.—
II.
Transf., of things:

numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet,

Cic. Phil. 14, 12, 33:

nec ulla umquam aetas de tuis laudibus conticescet,

id. Marc. 3, 9: conticuit lyra, * Hor. Ep. 1, 18, 43:

tubae,

Mart. 7, 80:

conticuere undae,

Ov. M. 5, 574.—
III.
Trop., to become still or quiet, come to rest, cease, decline, stop, abate (syn. obmutesco):

cum obmutuisset senatus, judicia conticuissent, etc.,

Cic. Pis. 12, 26:

ut tum conticisceret illa lamentatio et gemitus urbis,

id. Red. Sen. 7, 17:

artes nostrae,

id. Mur. 10, 22; cf.:

studium,

id. Brut. 94, 324:

litterae forenses et senatoriae,

id. Off. 2, 1, 3:

actiones tribuniciae,

Liv. 4, 1, 5:

tumultus,

id. 2, 55, 10; 22, 55, 8:

furor,

id. 2, 29, 11.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”